Lang zagen we ons zelf als kroon van de goddelijke schepping, als het belangrijkste wezen op aarde dat de natuur moest domineren. Door onze vindingrijkheid en drang naar innovatie dachten we de natuur te kunnen temmen en onze eigen leefomgeving, van alle comfort voorzien, vorm te geven.
De schaduwzijde van onze drang om te cultiveren hebben we decennialang niet onder ogen willen zien. Een op hol geslagen bio-industrie, grootschalige ontbossing, massieve koolstofdioxide uitstoot, oceanen vol met plastic en PFAS in ons drinkwater zijn slechts enkele van de vele berichten die ons bijna dagelijks via de media bereiken.
Nederland is een prachtig voorbeeld van het ‘overwinnen’ van de natuur: ons land ligt lager dan de zeespiegel en toch slagen we erin daar te kunnen wonen. Hoe lang de dijken ons nog kunnen beschermen tegen de stijgende zeespiegel is onduidelijk.
De uit de 15e eeuw stammende zeedijk op de Westkaap van Westkapelle was al ruim voor het begin van de Deltawerken het symbool van de Nederlandse strijd tegen het water.
Als de dijken dan voor cultuur staan, dan staat de zee voor natuur. De video-installatie Westcape brengt in 5 sequenties van 27 minuten de meditatieve oerkracht van de zee in beeld.